- نسبت به مدرسه برداشت مثبتی داشته باشید.

وقتی پدر می گوید : من همیشه به مدرسه علاقه مند بوده ام ، مطالبی که در مدرسه یاد گرفته ام در فهمیدن مسائل مربوطه ، زندگی و کارم کمک زیادی به من کردند ؛ غیرمستقیم به فرزندان نوجوان خود کمک می کند تا احساس مثبتی نسبت به مدرسه کسب کنند .

زمانی که مادر می گوید : بگذار مسائل و تکالیف درسی تو را ببینم ، ‌شاید در فهم سئوالات بتوانم کمک کنم . چیزی بیش از کمک به نوجوان عرضه می کند .

او در حقیقت می گوید : این مهم است که تو باید خودت آن را انجام بدهی ،‌ لیکن من کمک خواهم کرد تا کاری را که باید انجام دهی ، خوب بفهمی .

2- نوجوانان را در بحث های خانوادگی شرکت دهید

خانه ای که در آن والدین و نوجوانان فرصت بیان نظرات خویش را نسبت به اشیاء و موضوعات مورد علاقه خود داشته باشند فرصت مناسبی برای یادگیری به نوجوانان می دهد که هیچ مدرسه ای نمی تواند با آن برابری کند ، نوجوانان از گفتگوهای سرغذا ، بیش از تمام مدت روز در مدرسه چیز یاد می گیرند .

3- فرزند خود را در مسیر موفقیت قرار دهید.

نوجوانان نیز مانند بزرگسالان ، ‌در اثر موفقیت های متناوب به موفقیت خو می گیرند . آنها به خود اطمینان پیدا کرده و از خویشتن انتظار موفقیت دارند . این گونه کودکان در مدرسه موفق و در خانه شاد و مسرور هستند . شکست نیز شکست های بعدی را به دنبال دارد .

نوجوانان به موفقیت های روزانه احتیاج دارند . آنها باید آگاهی یابند که والدینشان از موفقیت آنها اطلاع حاصل کرده و به وجودشان افتخارمی کنند . والدین باید به نوجوانان بفهمانند که موفقیت یک رویای دور و غیر قابل دسترسی نیست . بلکه موفقیت در زمان حال هم موجود و ممکن است .

4- تمرکز حواس

نوجوانان باید حواس خود را متمرکز کنند . هر بار که نوجوان به تلاش خود برای یافتن پاسخ ادامه دهد توانایی او فزونی می یابد . یعنی به تفکر مداوم و اصرار در تفکر عادت می کند .

والدین باید نوجوانان خود را به این روش تشویق کنند که هنگام کار ، به کار و هنگام بازی به بازی کردن بپردازند . این روش برای زندگی روش خوبی است .

5- ترس از شکست را کاهش دهید.

وقتی به نوجوان مسئولیت خیلی زیاد بدهید ، نگرانی او گسترش می یابد . اگر مسئولیت خواسته شده از نوجوان بسیار اندک باشد ، نوجوان وابسته و تابع بار می آید . بین این دو یک محوطه وسیع و پهناوری وجود داردکه نوجوانان در آن شاد ، موفق و آرام می باشند . این همان روابطی است که والدین باید برای دست یافتن به آن کوشش کنند .

والدین در اعمال کنترل و انضباط باید تا جایی پیش روند که نوجوانان اخذ تصمیم را فرا بگیریند . همزمان با این ، نوجوانان باید مسئولیت تمیزی ، نظافت و نگهداری از اطاق وسائل شخصی خویش را به عهده بگیرند .

6- کمک کنید تا فرزندان شما مرکز توجه خود را گسترش دهند.

انسان هر چه بیشتر بداند ، نیازمندی و گرایش او به دانستن بیشتر می شود . تکمیل الگوی ادراک و تفاهم در مغز ، سبب کسب لذت شادی می شود . هر چه دامنه دانش بیشتر باشد ، ‌زمینه های زیادتری را می توان به آن اضافه نمود . وقتی فرزند شما عقاید و نظریات را به زبان خودبیان می کند ، او آنها را به الگوی تفکر خود تبدیل می نماید .

7- استعدادهای ویژه را تشویق کنید.

اگر نوجوانان به هنر علاقمند است و تقریباً همه وقت خود را صرف آن می کند ، یا عاشق آثار هنری بوده و خود به خلق آثار هنری می پردازد ، تمام این علائق و فعالیت ها مفید هستند . البته تا جایی که به نمرات مدرسه و توانایی تحصیلی اش لطمه ای وارد نشود . در غیر این صورت والدین باید دست به اقدام بزنند .

برای یک دختر و پسر جوان این امکان وجود دارد که شانس موفقیت خود را در پی کسب چنین تجربه هایی از دست بدهند . نگذارید که این اتفاق برای فرزندان شما پیش بیاید .

اگر والدین سعی نکنند علاقه ای را که نوجوان قبلاً داشته از بین ببرند ، بیشتر موفق خواهد شد . بگذارید که او علاقه ، خود را حفظ کند و در همان موقع او را تشویق کنید تا به موضوعات دیگر نیز علاقه مند گردد . مخصوصاً به موضوعات درس مدرسه .

8- خلاقیت و کنجکاوی را تشویق کنید.

نوجوانان گرایش و میل پایدار و خاموش نشدنی برای خلاقیت ، ساختن و اکتشاف دارند . کنجکاوی وخلاقیت در وجود آنها نهفته است و رشد طبیعی آنها بدون وجود این عوامل و خصوصیات دچار وقفه می گردد .

وقتی نوجوان تصویر عجیب و غریبی به مادر خود نشان می دهد ،‌ مادر می گوید : عجب تصویر قشنگی ! راجع به این برایم صحبت کن . این مادر هرگز این اشتباه را نمی کند که بگوید :‌تو یک اسب کشیده ای در صورتی که ممکن است منظور نوجوان تصویرکشتی بوده باشد .

اگر والدین این اشتباهات را تکرار کنند ، ممکن است نوجوان سعی خود را در ترسیم نقاشی کنار گذاشته و یا نتیجه کوشش های هنری خود را دیگر به مادر نشان ندهد .

9- طریقه برقراری ارتباط را به نوجوان خود یاد دهید.

نوجوانان نیاز دارند تا در به هم پیوستن نظریات ، نیازمندی ها و افکارشان و بیان آنها به صورت کلامی ، ‌تمرین کنند .

خواندن کتاب ، نوجوان را کمک می کند تا لغت های جدیدتری یاد بگیرد و مطالب و اهداف خود را بهتر بازگو کند . در گوش دادن داستان بی پایان نوجوان صبر و حوصله نشان دهید. این همان طریقی است که نوجوان لغات تازه را یاد می گیرد . زیاد به او تذکر ندهید ( مطالب را در دهان او بگذارید ) . نوجوان باید یاد بگیرد که در صورت لزوم شخصاً مطالب خود را بیان نماید .

10 – بهترین کمک را می توانید از آموزگاران بگیرید.

نزدیکترین مرجع استفاده از افراد متخصص برای حل مشکلات یادگیری دانش آموزان ، ‌آموزگاران و مشاورینی هستند که در مدرسه با فرزند شما کار می کنند . با کمی نقشه و پیش بینی ، این امکان را به دست خواهید آورد که بهترین کمک را از آنان بگیرید . در این راه منتظر پیش آمدن مشکل نشوید . باب آشنایی را باز کنید .

11- والدین در مسئولیت شریک هستند.

در اکثر موارد همکاری در تشریک مساعی پدر و مادر است ، که دانش آموزان موفق به وجود می آورد .

گاهی یک پدر ترقی خواه ، ‌مادر قدرتمند ، ‌عمو یا دائی فهمیده و یا حتی یک همسایه و دوست می تواند آتش اشتیاق ، موفقیت های تحصیلی و آموزشی را در کودکان شعله ور سازد .

در این راه محیط خوبی برای مطالعه به وجود آورید . ‌تشویق ، پشتیبانی ،‌ پیشنهاد و پاسخ به سئوالات ، اقداماتی هستند که نباید فراموش شوند.

1-روحیه دینی و ایمان مذهبی را در کودکان و نوجوانان تقویت کنید.

2- سعی کنید در برخورد با کودکان و نوجوانان، توانمندی های آنها را مورد نظر قرار دهید، نه ناتوانی ها را.

3- زمینه کسب تجربه های خوشایند از فعالیت های مستقل و آزاد را برای آنها فراهم کنید.

4-تجربه های موفقیت آمیز آنان را افزایش دهید.

5-قدرت تحمّل کودکان و نوجوانان را برای مواجه شدن با ناکامی های احتمالی افزایش دهید.

6- رفتار مصمّم و مطمئن و در عین حال مطلوب کودکان و نوجوانان را تقویت کنید.

7- کودکان و نوجوانان را در کنترل احساسات و عواطف خود یاری دهید.

8-مهارتهای اجتماعی کودکان و نوجوانان کمرو و فاقد اعتماد به نفس را افزایش دهید.

9- آنان را با الگوهای رفتاری مطلوب آشنا کنید.

10-از انجام هر گونه رفتار تنبیهی و تحقیرآمیز درباره ی دانش آموزان خودداری کنید.

11- از مقایسه کردن دانش آموزان بپرهیزید و تفاوتهای فردی را مورد نظر قرار دهید.

12-در برخورد با کودکان و نوجوانان، ملایم و منطقی باشید.

13- اجازه ابراز وجود را به دانش آموزان خویش بدهید و به نظریات آنها احترام بگذارید.

14- نظریات خویش را به دانش آموزان تحمیل نکنید و آنها را به صورت ساده و عینی، قابل لمس و درک برای آنان توضیح دهید.

15- به دانش آموزان درحد توانایی هایش مسئولیت بدهید.

16- در انجام کارهای روزانه، آنها را هدایت، ارشاد و تشویق کنید.

17- به آنها در حد لزوم اجازه فعالیّت و بازی دهید.

18-در برخورد با آنان حالت پذیرندگی، و نه طردکنندگی داشته باشید.

19- از وابسته کردن بیش از حد دانش آموزان به خودتان بپرهیزید.

20- آنها را هیچ گاه با موضوعات خرافی نترسانید.

21- بین دانش آموزان تبعیض قائل نشوید و با آنان یکسان رفتار کنید.

22-هر چه که آنها می خواهند به راحتی و سریع در اختیار شان نگذارید، به او فرصت دهید تا ارزش به دست آوردن و لذّت استحقاق داشتن را درک کند.

23-نسبت به احساسات و عواطف کودکان یا نوجوانان خود، بی تفاوت نباشید، آنها را به گرمی بپذیرید و تا حد امکان آنها را یاری کنید.

24-با آنها همانند دوستان صمیمی رفتار کنید.

25-توجه داشته باشید که مشاجرات لفظی در خانه (میان پدر و مادر) در روحیه یا رفتار کودک یا نوجوان منعکس می شود.

26-به سرگرمی ها و تفریحات مناسب در زندگی کودکان اهمیت دهید و نسبت به آنها بی تفاوت نباشید.

27-محبّت شما نسبت به فرزندتان به صورت تظاهرات سطحی ابراز نشود. خالص ترین و سالم ترین محبت در تلاشی که به طور روزمره برای اعطای اعتماد به نفس و استقلال به فرزندتان به عمل می آورید، جلوه گر می شود.

28-در محبّت کردن به کودکان، راه افراط یاتفریط را در پیش نگیرید، محبت متوسط توأم با صمیمیّت، اثر فراوانتری دارد.

29- به فرزندتان احساسی بدهید که بداند دوست داشتنی و قابل احترام است، اما هرگز با او نوزادوار رفتار نکنید.

30-توقعات کودکان را در حدّ معقول و درست برآورده سازید.

31-هیچ گاه آنها را با القاب نامناسب صدا نزنید و از مسخره کردن آنها به طور جدی بپرهیزید.

32- در پرورش استعدادهای بالقوه دانش آموزان جدیّت به خرج دهید.

33-در شرایط آموزشی، بر فعالیت دانش آموزان در یادگیری تأکید شود نه بر پیشرفت آنان، زیرا تأکید بر فعالیت یادگیری، به جای تأکید بر درستی و نادرستی پاسخ، برانگیزنده ی کوششهای دانش آموزان است.

34-رقابت میان دانش آموزان برای کسب نمره کاهش یابد. تحقیقات نشان داده است، در موقعیّت های آموزشی که میان دانش آموزان رقابت وجود دارد، حتّی دانش آموزانی که عزّت نفس بالایی دارند، با شکست روبه رو می شوند و به دنبال آن انتقاد از خود در آنها افزایش می یابد.

35- برای آن که کودکی با عزّت نفس بالا پرورش دهیم، باید خود دارای عزّت نفس شایان توجّهی باشیم.